kazury na egzamin radcowski

[Busz]

Podczas egzaminu kandydatom na radców i adwokatów spore problemy sprawia formułowanie zarzutów i wniosków apelacyjnych.
Od 11 do 13 marca odbędzie się egzamin zawodowy dla przyszłych adwokatów i radców prawnych. Pierwszy dzień egzaminu potrwa sześć godzin. Zdający będą pisać pracę z prawa karnego. Polega ona na przygotowaniu pisma procesowego, najczęściej apelacji. Zdającym spore problemy sprawia formułowanie zarzutów i wniosków apelacyjnych. Chcąc pomóc w przygotowaniu do egzaminu, publikujemy przykładowe zadania i rozwiązania właśnie z tej dziedziny prawa.
Wyrok za brak opieki nad matką
1
Stan faktyczny: oskarżona Anna M. została uznana za winną tego, że w okresie 
od 1 września 2010 r. 
do 27 sierpnia 2011 r. uporczywie uchylała się od ciążącego na niej obowiązku opieki nad matką, Karoliną Z., orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego Wydział Rodzinny i Nieletnich 
z 6 grudnia 2009 r., a dotyczącego zapewnienia potrzebnej pielęgnacji i całodobowej opieki domowej przez okres dwóch pierwszych tygodni każdego miesiąca, narażając Karolinę Z. na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Na podstawie art. 209 § 1 kodeksu karnego sąd wymierzył oskarżonej dziesięć miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej dozorowanej pracy w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.
Informacje dodatkowe
Pokrzywdzona mieszka we własnym domu razem z synem, w tym samym domu, ale w osobnej części, mieszka oskarżona z synem. Pokrzywdzona otrzymuje emeryturę 2050 zł.
Zadanie
Czy obrońca oskarżonej powinien zaskarżyć wyrok, a jeżeli tak, to jakie powinien postawić zarzuty i wnioski?
Odpowiedź
Obrońca oskarżonej powinien zaskarżyć wyrok w całości na jej korzyść i powinien na podstawie art. 427 § 1 i 2 kodeksu postępowania karnego i art. 438 pkt 1 k.p.k. zarzucić wyrokowi obrazę prawa materialnego, tj. art. 209 § 1 k.k., poprzez jego błędne zastosowanie przy prawidłowo dokonanych ustaleniach faktycznych, z których nie wynika, aby pokrzywdzona została narażona na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, a zatem nie zostały zrealizowane wszystkie znamiona określone w tym przepisie. Należy stwierdzić, że przestępstwo z art. 209 § 1 k.k. jest przestępstwem materialnym i aby mogło dojść do skazania za tego rodzaju czyn, z ustaleń sądu musi wynikać, że uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego spowodowało skutek w postaci narażenia osoby uprawnionej do alimentacji (pokrzywdzonego) na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.
Skoro z ustaleń sądu wynika, że pokrzywdzona otrzymuje emeryturę w wysokości 2050 zł, to jest oczywiste, że tego rodzaju skutek nie nastąpił. Obrońca oskarżonej powinien wnosić o zmianę zaskarżonego wyroku i jej uniewinnienie od popełnienia zarzucanego czynu. W sytuacji, gdy nie zostały zrealizowane wszystkie znamiona określone w art. 209 § 1 k.k., sąd okręgowy powinien merytorycznie rozstrzygnąć sprawę w instancji odwoławczej.
Niszczył mienie 
i nie przyszedł do sądu
2
Stan faktyczny: oskarżony Marek K. za czyny popełnione 11 marca 2007 r. wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami został skazany za dwa przestępstwa – zniszczenia mienia (art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.) i groźbę karalną (art. 190 § 1 k.k.). Rozprawa w sprawie prowadzona była w trybie zwykłym na jednym terminie. Pierwsze wezwanie dla oskarżonego wysłano na adres wskazany przez oskarżonego, ale go nie odebrał. Stosownie do art. 132 § 2 k.p.k. wezwanie powtórzono, ale pismo wróciło z adnotacją „adresat nieznany". Sąd uznał wezwanie na rozprawę za doręczone, a niestawiennictwo oskarżonego za nieusprawiedliwione, i na podstawie art. 377 § 3 k.p.k. prowadził postępowanie. Sąd wymierzył dwie kary jednostkowe, a na zasadzie pełnej absorpcji karę łączną dwóch lat pozbawienia wolności.
Zadanie
Zaproponuj zarzut i wniosek.
Odpowiedź
W obecnie obowiązującym stanie prawnym obrońca oskarżonego powinien dostrzec, że sąd rejonowy nie mógł prowadzić rozprawy pod nieobecność oskarżonego, gdy nie zachodziły okoliczności określone w art. 377 § 3 k.p.k., a mianowicie oskarżony nie był zawiadomiony osobiście o terminie rozprawy. Z treści art. 374 § 1 k.p.k. wynika, że obecność oskarżonego na rozprawie głównej jest obowiązkowa, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Sąd rejonowy mógłby zatem prowadzić postępowanie na podstawie art. 377 § 3 k.p.k., ale tylko gdyby dysponował informacją, że oskarżony został osobiście zawiadomiony o terminie rozprawy. Zawarty w art. 377 § 3 k.p.k. zwrot „osobiście" wyklucza inne formy zawiadomienia o terminie rozprawy, czyli np. uznanie za doręczone zawiadomienia w trybie określonym w art. 132 § 2 k.p.k. lub też w art. 139 § 1 k.p.k. Obrońca oskarżonego powinien zatem zaskarżyć wyrok w całości i zarzucić obrazę przepisów postępowania karnego, tj. art. 6, art. 374 § 1 oraz art. 377 § 3 k.p.k., przez prowadzenie rozprawy pod nieobecność oskarżonego, w sytuacji gdy oskarżony nie został zawiadomiony osobiście o terminie rozprawy w postępowaniu zwyczajnym, co naruszyło jego prawo do obrony i stanowiło bezwzględną przyczynę odwoławczą określoną w art. 439 § 1 pkt 11 k.p.k. Obrońca oskarżonego, stawiając taki zarzut, powinien wnosić o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi rejonowemu.
Pozbawiony 
praw publicznych 
za zabójstwo
3
Stan faktyczny: wyrokiem z 8 maja 2012 r. Sąd Okręgowy w Warszawie uznał oskarżonego Damiana Wójcika za winnego zabójstwa Nikodema Jurasika. Sąd na podstawie art. 148 § 1 k.k. skazał oskarżonego na karę 15 lat pozbawienia wolności za popełnienie przestępstwa oraz orzekł wobec niego na podstawie art. 40 § 2 k.k. środek karny w postaci pozbawienia praw publicznych na okres siedmiu lat. Oskarżony złożył wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym, przyznając się do dokonania zabójstwa. W czasie postępowania sądowego odmówił jednak wyjaśnień, twierdząc jedynie, że całego zdarzenia nie pamięta, ponieważ był pod wpływem alkoholu. Wobec tego sąd okręgowy postanowił odczytać protokół jego wyjaśnień złożonych uprzednio w postępowaniu przygotowawczym, na co oskarżony nie wyraził zgody.
Zadanie
Będąc obrońcą oskarżonego Damiana Wójcika, przygotuj apelację, ograniczając się do wskazania zakresu zaskarżenia wyroku, zarzutu bądź zarzutów oraz wniosku apelacji, albo – w przypadku uznania, że brak jest podstaw do jej sporządzenia – opinię prawną o braku podstaw do sporządzenia apelacji.
Odpowiedź
Działając w imieniu oskarżonego Damiana Wójcika na podstawie pełnomocnictwa znajdującego się w aktach sprawy, na podstawie art. 425 § 1, 2 i 3 k.p.k. oraz art. 444 k.p.k. zaskarżam na korzyść oskarżonego wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 8 maja 2012 r. opatrzony sygnaturą III K 856/11, otrzymany przez obrońcę oskarżonego wraz z uzasadnieniem z 8 czerwca 2012 r., w części dotyczącej kary i środków karnych.
Sądowi Rejonowemu na podstawie art. 427 § 1 i 2 oraz art. 438 pkt 1 k.p.k. zarzucam obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 44 § 2 k.k., przez jego zastosowanie w sytuacji, gdy przestępstwo popełnione przez oskarżonego nie jest przestępstwem popełnionym w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie.
W oparciu o powyższy zarzut na zasadzie art. 427 § 1 i art. 437 § 1 i 2 k.p.k. wnoszę o zmianę wyroku przez wymierzenie oskarżonemu kary bez zastosowania wobec niego środka karnego w postaci pozbawienia praw publicznych.
Wyjaśnienie
Do uzasadnienia postawionego zarzutu naruszenia prawa materialnego wystarczające będzie przywołanie treści wyroku Sądu Najwyższego z 27 grudnia 2011 r. (sygn. V KKN 289/00), w myśl którego w przypadku zbrodni zabójstwa możliwość orzeczenia środka karnego w postaci pozbawienia praw publicznych jest ściśle powiązana z typem tego przestępstwa. Jak czytamy w uzasadnieniu wskazanego wyroku, Sądu Najwyższy dochodzi tu do specyficznego rodzaju dwóch układów wykluczania: a) między typem podstawowym zabójstwa (art. 148 § 1 k.k.) a typami zmodyfikowanymi (art. 148 § 24 k.k.) oraz b) układu wykluczania pomiędzy typem podstawowym zbrodni zabójstwa a możliwością orzeczenia przez sąd środka karnego z art. 40 k.k., który może być zastosowany tylko wtedy, gdy przestępstwo zostało popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie (art. 40 § 2). Artykuł 148 § 2 pkt 3 k.k. przewiduje bowiem typ kwalifikowany zbrodni zabójstwa, tj. zabójstwo w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie. Tylko w razie przypisania sprawcy popełnienia zbrodni zabójstwa w typie kwalifikowanym otwiera się przed sądem możliwość sięgnięcia po środek karny z art. 40 k.k. Przypisanie sprawcy popełnienia zabójstwa w innym typie kwalifikowanym (np. z art. 148 § 2 pkt 1, 2 lub 4 k.k. czy też w typie podstawowym – art. 148 § 1 k.k.) wyklucza możliwość orzeczenia wobec sprawcy środka karnego w postaci pozbawienia praw publicznych, albowiem zbrodnia ta nie została popełniona w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie. Z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia na gruncie niniejszej sprawy.
Kodeks karny nie zawiera ustawowego określenia sformułowania „motywacja zasługująca na szczególne potępienie"; ocena więc, czy przypisane sprawcy przestępstwo zostało popełnione z takiej właśnie motywacji, należy do sfery swobodnej oceny sędziowskiej dokonywanej na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego. Co do zasady przyjęcie, że sprawca dopuścił się przestępstwa z motywacji zasługującej na szczególne potępienie, nie jest uzależnione od kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu. Tak scharakteryzowane ogólne zasady dotyczące możliwości orzeczenia środka karnego w postaci pozbawienia praw publicznych nie odnoszą się jednak do przypadku popełnienia kwalifikowanej postaci zabójstwa określonej w art. 148 § 2 k.k. (wyrok Sądu Najwyższego z 2 grudnia 1999 r., sygn. V KKN 477/99, Legalis).
Stan faktyczny wyroku nie pozwolił na postawienie jakichkolwiek innych zarzutów, zatem wyrok zaskarżono jedynie co do kary i w takim też zakresie sformułowany jest wniosek apelacji.
W poniedziałek kolejne kazusy, 
także z prawa karnego
do nauki.....
Sposoby weryfikacji wiedzy
- Na egzaminie zdający mają możliwość wyboru formy pisemnej między tradycyjnym rozwiązywaniem zadań na papierze 
a pisaniem na komputerze.
- Aplikacja egzaminacyjna przekazywana jest tuż przed egzaminem na nośnikach pendrive i wyposażona jest w edytor tekstu.
- Program jednocześnie uniemożliwia dostęp do zasobów komputera zdającego oraz łączność z urządzeniami 
zewnętrznymi.
- Kazusy, do których rozwiązania zachęcamy tegorocznych kandydatów do zawodu, pochodzą z publikacji:
>> Z. Kapiński, Apelacje karne. Zagadnienia praktyczne, akta i kazusy, wydanie 2. Warszawa 2015 – kazus 1, 2, oraz
>> K. Gorzelnik, Egzaminy Prawnicze Ministerstwa Sprawiedliwości, tom 3, wydanie 2, Warszawa 2015 – kazus 3.
- Inne publikacje przydatne podczas przygotowań do egzaminu: >> Egzaminy Prawnicze Ministerstwa Sprawiedliwości, tom 1, 3 i 4, wydanie 5, Warszawa 2015, >> S. Jaworski, Apelacje cywilne i karne. 69 wzorów pism, wydanie 3, Warszawa 2014, >> Kodeks karny i kodeks postępowania karnego. Orzecznictwo Aplikanta, wydanie 2, Warszawa 2015.

[zuzia.gola]

Dużo więcej znajdziesz na http://www.sprawnik.pl/e-learning/ , wystarczy się zalogować i korzystać . Sprawdzona platforma, ciekawe metody dydaktyczne, bogaty zbiór testów i najnowsze komentarze, przepisy w neoLexie za niewielkie pieniądze. Na bieżąco możesz tam sprawdzać postęp w nauce, a zmotywuje Cie do walki system nagród dla najlepszych. Na mnie coś takiego działa. Powodzenia.